Nie budź się Polsko!

Przyszło mi do głowy, by tak zawołać, zupełnie bez związku z wczorajszym marszem. On jednak będzie w tle. Na początku dalej a później całkiem blisko.

Przyszło mi to do głowy, gdy przeglądając ofertę Empik zauważyłem ostatnią Politykę z Marią Peszek na okładce. Lubię ją i lubił będę zawsze bo kiedyś zrobiła mi osobistą przysługę, która miała spory wpływ na moje życie. Choć nie musiała a ja bym nawet nie miał o to pretensji. Zdaję sobie sprawę, że jest jaka jest i nawet chyba wcześniej zakładałem, że jej wynurzeń w mediach nie będę słuchał ani czytał. No ale słaby jestem i się skusiłem. I nawet nie chodzi o to, że „była na samym dnie” w Bangkoku pod prysznicem i w hamaku na azjatyckiej wyspie. Choć „samo dno” może się mieścić w tym Bangkoku to bez wątpienia prysznica tam nie ma. Nie chodzi mi o to co wygadywała ale o to, że wygadywała zachęcana przez największego po albo i przed Lisem dziennikarza i niewątpliwego guru sporej części adeptów tego zawodu, Jacka Żakowskiego. O ile ze słów pani Marysi wyniosłem tyle tylko, że i tak nie jest najgłupsza i największym palantem spośród tych, których lubiłem, lubię i lubić nie przestanę to po Żakowskim coś we mnie zaczęło jęczeć.

I długo nie przestawało choć miałem nadzieję, że będzie inaczej. Nie przestawało bo później miał być marsz więc ludzie podobnego lub zbliżonego formatu co Żakowski udowadniali, że jak się chce i bardzo stara, można zejść głęboko poniżej jakiegoś przyzwoitego poziomu.

„Nurkowanie” zaczęło się podczas programu Piotra Marciniaka „Babilon”. Myślę, że ten i ów zna formułę, która jest wedle nadającej ją stacji „próbą spojrzenia na najważniejsze wydarzenia tygodnia z innej perspektywy w dyskusji z 4 kobietami – wpływowymi, mądrymi, ciekawymi”. Tym razem w rolę „wpływowych, mądrych, ciekawych” wcieliły się panie Barbara Falandysz, Janina Jankowska, Halina Radacz, pastorka ewangelicka i prof. Monika Płatek. O pierwszej nie powiem nic bo naprawdę nie pamiętam by cokolwiek wniosła do dyskusji, mądrego czy wręcz przeciwnie i w sumie dobrze to o niej w kontekście oceny ogólnej świadczy. Pani Jankowskiej nawet chciałem z początku bronić bo starała się jakoś dramatycznie sprowadzać dyskusję powyżej poziomu wstydu i głupoty ale nie będę bronić. Nikt jej tam siła nie ciągnął więc w jakiś sposób jest współodpowiedzialna. Dwie ostatnie panie mocno rywalizowały w tym by wygrać konkurencję na głupszy argument i niedorzeczną wypowiedź. W moim odczuciu pani pastorka Radacz wygrała gdy przez dłuższą chwilę charakteryzowała dziwolągi, które w jej odczuciu zbierały się w tedy na ulicach Warszawy by zaraz przejść do ataku zarzucając, iż impreza nie powinni się odbyć gdyż ona została z niej wykluczona. Została bo nie było wśród haseł oferty dla niej. Nie wiem czy „wpływowa, mądra i ciekawa” pani pastorka pomyliła manifestację z parkiem rozrywki oferującym „coś dla każdego” czy tylko nie miała pomysłu na to jak się przypindolić do niezbyt przez nią lubianych organizatorów. Wtedy właśnie wyprzedziła o włos panią prof. Płatek, która dla odmiany starała się cały czas dowodzić jak nisko szybuje nasza nauka i że niewiele trzeba mieć w głowie by zostać owym prof.

Po tym był jeszcze pojedynek Cezarego Gmyza z „Rzeczpospolitej” z Mariuszem Janickim z „Polityki” a później z kimś tam usadzono Wnuka-Lipińskiego, który ruszającą manifestację komentował „spoza kadru” jak kiedyś komentowało się „Wyścig Pokoju”. Oczywiście mam na myśli to „spoza kadru” a nie barwy emocji.

Janicki z Wnukiem-Lipińskim, niezależnie od siebie, przeprowadzili śmiałą psychoanalizę osób zebranych, co było pewnie możliwe dzięki jakiejś paranormalnej umiejętności zdalnego skanowania umysłów nieznanych im ludzi. Wyszło im, że nie ma się czym przejmować a już szczególnie liczbą, którą z miejsca należy podzielić przez trzy. Bo część jest za „Trwam”, część za PiS a część przeciw emeryturom. Prawda, że misterna konstrukcja intelektualna?

I tu wielki szacunek dla ekipy z S24, którą łączy niechęć do, nazwijmy to delikatnie, opozycji i znacznej części jej polityków oraz przekonanie o swych wybitnych walorach umysłowych. Choć byli w stanie zdobyć się do niezbyt finezyjnych dowcipów to w porównaniu z tą wymienioną wcześniej elitą nie wypadli wcale tak źle. Nawet rzekłbym, że trzymali poziom. Gdzie ów „poziom” trzymali to już inna sprawa ale widać inaczej się nie dało.

I właśnie o tę „elitę” mi idzie. A raczej o to, że nie potrafi ona wyczuć stopnia żenady towarzyszącej ich łopatologicznym wysiłkom dostosowywania rzeczywistości do ich kulawych tez. O to, że nie potrafią z pokorą zaakceptować faktu, że nie są w stanie ulepić świata tak, jakby chcieli a wmawianie tego, że potrafią jest po prostu żałosne.

I tak oglądając te ich pokraczne wysiłki podejścia do świata by go poderwać z miejsca i może nawet schować do kieszeni, pomyślałem sobie  „Nie. Nie budź się Polsko! Bo jak się obudzisz to się porzygasz.”