Czy to już TA faza?

Kiedy media od zawsze przychylne obecnej władzy zaczynają w różnych sprawach porównywać jej działania do tego, co robił czy też miał robić podczas swych rządów PiS, przeciwnicy tej władzy mają mieszane uczucia. Nie akceptują prób czynienia z określenia „pisowski” inwektywy ale z drugiej strony … Nie pamiętam już którą z „fundamentalnych” ustaw rządu Tuska Agnieszka Kublik nazwała „pisowską” ale pamiętam to moje pomieszanie. Pomyślałem „oż ty wredna babo” ale też z satysfakcją odebrałem, że aż tak raczyła pojechać. Bo dla niej określenie czegokolwiek „tuskiego” jako „pisowskie” musiało wywoływać prawdziwy ból serca.

Organ pani Kublik, nie mam oczywiście na myśli jej serca ani nic z wnętrza jej trzewi lecz organ prasowy dla którego pracuje, nie oparł się oczywiście by o podsłuchach, które jakoby swoim byłym kolegom i byłym szefom miały zakładać służby na polecenie byłego szefa MSW a dziś „intelektualnego zaplecza PO”, Bartłomieja Sienkiewicza pisać przy użyciu tej „inwektywy”. Na stronie „Wyborczej” materiał o podsłuchach figurował pod tytułem „TYLKO U NAS. Generałowie na podsłuchu! Szefów CBA, ABW, SKW i BOR inwigilowano. Powód? Bartłomiej Sienkiewicz miał podejrzewać spisek” i anonsował „Historia jak z IVRP. Funkcjonariusze naginali prawo, popełniając takie same nadużycia, o jakie oskarżano służby specjalne w czasach rządów PiS.”

To, że w oczach ludzi z Czerskiej III RP i rządy PO nie różnią się od IV RP i rządów PiS to chyba najgorsza możliwa ich recenzja. I tyle radości teraz coś od siebie.

Ja oczywiście wiem, że pan Siemoniak stanowczo dziś zaprzeczył, by „jego” służby, jak donosi (pozostańmy w klimacie) RMF, brzydko się bawiły. „Siemoniak w RMF FM: Oficerowie SKW nie tworzyli żadnej grupy w MSW, nie inwigilowali szefa innej służby”** Oczywiście czepialski zwróci uwagę, iż można a nawet należy z tego wysnuć wniosek, że szefa swojej służby owszem. Ja przypomnę, że ktoś kiedyś wyraził swoją opinię na temat informacji zdementowanych.

Mnie znacznie bardziej interesuje fakt czy choćby i możliwość (bo skoro „ludzie gadają” to przynajmniej tego drugiego nie wykluczają) inwigilowania siebie nawzajem przez to ukryte „zbrojne ramię” władzy. Byłby to, przynajmniej moim skromnym zdaniem ciekawy a może nawet niepokojący (także dla mnie) sygnał, dotyczący kondycji obecnej władzy.

Zwykło się uważać, że schyłkowym momentem każdej rewolucji jest moment, w którym zaczyna ona pożerać własne dzieci. Oczywiście ktoś zapyta „jaka rewolucja!?”. Pewnie będzie miał uzasadnione wątpliwości ale przypomnę ile miało się zmienić a także, że nawet Tomasz Lipiński, który „nie wierzy politykom nie!” zapewniał, że „będzie przepięknie”.

Zatem skoro władza musiała powoływać jakieś tam „specgrupy” by sprawdzać czy jej najważniejsi „czekiści” nie chcą jej „obalić przemocą” to albo naprawdę źle się między nimi dzieje albo… źle się im dzieje w głowach. Czyli powariowali ze strachu.

Czy to już TEN moment trudno powiedzieć. Co prawda parę osób ważnych kiedyś dla PO i tej ekipy odeszło z polityki „do historii” ale, być może niestety (piszę to „niestety” z przyczyn czysto poznawczych) obecnie gilotyna modna nie jest więc głowy się nie potoczą rozwiewając ostatecznie moje wątpliwości.

http://wyborcza.pl/0,0.html#ixzz3SvkwDLZC

https://twitter.com/KontrwywiadRMF/status/571207441515450369

Silni, zwarci i gotowi

Oglądałem wczoraj materiał (o którym w S24 pisze także Piotr Piętak*) poświęcony temu, jak będzie wyglądała nasza armia, kiedy wreszcie, po latach niemocy obecna władza przekaże na jej rozbudowę 2% naszego PKB. O stanie armii wypowiem się kiedy już władza te 2% przekaże i kiedy te wszystkie czołgi, co się tak fajnie obracały awersem i rewersem do obserwatora w komputerowych prezentacjach zmaterializują się i dowiodą, że są coś warte.

Mnie zdecydowanie bardziej interesuje moment, w którym wreszcie to 2% PKB zostało… Miałem ochotę napisać „zaklepane” ale uświadomiłem sobie właśnie, kto obiecuje i ile warte są obietnice rzucane z tamtej strony. Ale wróćmy do czasu. Z pozoru jest on jak najbardziej oczywisty. W końcu wróg (prawie) u bram, ten i ów nie wyklucza, że uderzy. Kiedy zatem jest lepsza pora by sięgać po broń? Otóż właśnie. Na pewno nie wtedy, gdy wróg z własną bronią już stoi u tych „bram”. I wiadomo to nie od dziś, nie od 2007 r., gdy nowa ekipa z Tuskiem uznała, że nikt nam nie zagraża, nasze granice są bezpieczne i w związku z tym nie potrzebujemy żadnych tarcz i mających je sojuszników. Dalej było tak, że oni mieli „swojego człowieka w Warszawie” a my „swojego człowieka w Moskwie”. W 2008 r. tylko Kaczyński „wymachiwał szabelką”. Premier Tusk „zachowywał zimną krew”, był co prawda zdania, że „Wszystkie znaki wskazują na to, iż to integralność Gruzji została naruszona. Świat nie powinien zostać obojętny.” ale pozostał. Świat i Tusk.

Kiedy wreszcie Rosja zaanektowała Krym i kiedy wielu zaczęło przypominać słowa Lecha Kaczyńskiego wypowiedziane w 2008 r. w Tbilisi równie wielu przekonywało, że to nic proroczego, że przecież to każdy wiedział. „Dowodem ostatecznym absolutnej nieomylności byłego prezydenta jest jego zdanie z 2008 r., że dziś Gruzja, potem Ukraina, a następnie państwa bałtyckie i być może Polska. Myśl to niestety mało wyrafinowana, bo zapędy Kremla, by połknąć Ukrainę, widoczne były już w 2004 r., a tezy zawierające słowa „być może” z założenia się sprawdzają.” – napisał wówczas właśnie w tym tonie Tomasz Lis w swoim tygodniku**. Co prawda jakby przeczył temu człowiek, który w kwestiach relacji zagranicznych powinien wiedzieć, robić a i przewidywać więcej od innych. Radosław Sikorski, komentując  własny przeciek o składanej przez Putina Tuskowi propozycji i braku reakcji na nią przyznał : „"Te aluzje okazały się znaczące dopiero później, po szczycie NATO, po wojnie w Gruzji i po aneksji Krymu" - tak Radosław Sikorski odpowiedział w rozmowie z "Gazetą Wyborczą" na pytanie, dlaczego po spotkaniu z Putinem, ani on, ani premier Tusk nie ujawnili treści wiadomej rozmowy.”***

No ale przyjmijmy, że faktycznie politycy PO, zaprzyjaźnione z nimi stacje i inne media, tysiąc razy lepiej niż jakiś tam Lech Kaczyński wiedzieli, że „dziś Gruzja, jutro Ukraina, pojutrze Państwa Bałtyckie, a później może i czas Polskę”. Że wiedzieli o tym nie wtedy, gdy entuzjaści myśliwskiego wyposażenia, które kupić można w każdym sklepie przywracali Krym Matieri Rodnoj ale znacznie, znacznie wcześniej. Może nawet tę wiedzę wyssali z mlekiem Matier… matki.

Może i tak. Tylko czemu w takim razie, wiedząc jak jest, jak się sprawy mają i jaki z Putina gagatek, począwszy od pierwszego własnego budżetu, tak konsekwentnie cięła ta władza wydatki na naszą obronę****. W sieci krążą szacunki, z których wynika, że czas rządów PO to co najmniej kilkanaście mld złotych „zaoszczędzonych” na armii. I tak aż do samego końca, do 2014 r. Gdyby tylko chodziło o to, że rząd „nie dał” choć powinien. Wielokrotnie nawet to, co dał, było zabierane. Pamiętam bawiącą komentatorów rywalizację między ministrami obrony (wtedy jeszcze B. Klich) i edukacji o to, kto szybciej i bardziej „zracjonalizuje” budżet będący w dyspozycji resortu. Także minister Siemoniak ma swoje za uszami. Na ołtarzu „dyscypliny budżetowej”, mającej dowodzić mistrzostwa kuglarza Rostowskiego poświęcił tylko w 2013 r. kilka miliardów zł*****

Chcąc ocenić to majstrowanie przy finansach na obronę, te nierealizowane choć ciągle obiecywane 2% PKB można przyjąć dwie możliwe interpretacje. Taką, że oni byli przez cały czas nieświadomi jak ślepe kocięta, że szczerze wierzyli iż się Putin ucywilizował jak jasna cholera, że krzywdy nawet musze nie mówiąc o Polsce nie zrobi, że Gruzja to taki przypadek no bo przecież ten Saakaszwili skorzystał, że olimpiada w Pekinie a Kaczyński w dodatku judził, że kiedy Putin zajmował Krym, za dobrą monetę brali te kałachy z myśliwskiego sklepu a jak „Grady” wjechały na Ukrainę to z niedowierzaniem pytali i wzdychali „Władimir? Nie możliwe!!!!” I tylko teraz mówią „wiedziałem”. Dla lepszego wrażenia. To by ich jakoś tam rozgrzeszało bo głupota jest chyba jednak okolicznością łagodzącą.

Druga możliwość jest taka, że wiedzieli. Wiedzieli, jak mówi Lis, co najmniej od 2004 r. kim jest Putin i czego chce.  Że długo przed Kaczyńskim o tej Gruzji, tej Ukrainie itd. Wtedy nie mówimy o głupocie. Raczej o sabotażu czy tam dywersji. No bo jakże to tak? Doskonale wiedzieć i ciąć kasę na obronę?

* http://mediologia.salon24.pl/632335,tvn-wypowiada-wojne-rosji
** http://opinie.newsweek.pl/tomasz-lis-o-rosji-i-ukrainie-polska-polityka-wschodnia-newsweek-pl,artykuly,282134,1.html
*** http://m.wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,117915,16838198,Sikorski_tlumaczy_w__Wyborczej__swoja_relacje_ze_spotkania.html
****  http://www.polskatimes.pl/artykul/35304,rzad-oszczedza-na-zawodowej-armii,id,t.html
***** http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/889862,Budzet-MON-zmniejszy-sie-o-33-mld-zl-Zolnierze-nie-ucierpia

Czy Tomasz Lis bierze pieniądze od sztabu Komorowskiego?

Nie, to nie ja zadaję takie pytanie. Ja akurat nie mam najmniejszych wątpliwości, że Tomasz Lis z całych sił działa na rzecz reelekcji obecnego prezydenta jako absolutny i bezinteresowny wolontariusz.

Tytułowe pytanie, zgodnie z zaprezentowaną jakiś czas temu specyficzna „logika firmy”, powinien ktoś, być może redaktor Kulczycki, zadać panu Lisowi przy jego najbliższej wizycie w siedzibie telewizji publicznej. W ramach tego sławetnego „poszukiwania ekwiwalentu”, o którym nie tak dawno informował pan Rakowiecki.

Oczywiście nikt a już szczególnie Kulczycki i Rakowiecki tego nie zrobią. Gdybym miał obstawiać, stawiałbym na to, iż dla Jacka Rakowieckiego prawdziwym dramatem jest to, że nie może wypchać redaktora Lisa i ustawić, jako wzorca „obiektywizmu retoryki” w holu gmachu na Woronicza. Żeby różne Warzechy mogły się uczyć i brać przykład.

Demonstrowane przez niektórych zwolenników Komorowskiego czy też przeciwników Dudy schamienie, którego najbardziej widocznymi przykładami są Tomasze Nałęcz i Lis, niektórzy odbierają jako dowód obaw obozu prezydenckiego o wynik kampanii. Nie wykluczam, że tak jest jednak może to być czymś zupełnie innym. Nie wiem o co chodzi Nałęczowi, który podczas ostatnich występów był wyraźnie pobudzony i jakby niezdyscyplinowany intelektualnie. Może on akurat się czegoś boi. Ale z drugiej strony czy ktoś pamięta coś takiego jak „dyscyplina intelektualna” pana Nałęcza?

W przypadku Lisa stawiam na poczucie misji. Nie chce rozwodzić się nad wzorcami, z których Tomasz Lis czerpie swój „obiektywizm retoryki” ale narzuca mi się porównanie do gości z lat pięćdziesiątych, którzy doskonale wiedzieli, że z bohaterami ich „demaskatorskich” materiałów i bez ich wkładu pracy ubecy i inni „czekiści” byli w stanie zrobić wszystko, że te ich teksty nie miały w zasadzie większego albo i żadnego znaczenia. Mimo to w teksty o „zdrajcach z Londynu” wkładali cale serce, cały talent.

Kiedy więc redaktor naczelny Tomasz Lic zaaprobował na okładkę ów jakże głośny dziś passus o Dudzie „nowym Lepperze, spadkobiercy nieudacznika Lecha Kaczyńskiego”, też w jego decyzji więcej było „serca” w stylu „Trybuny Ludu” z lat 50 – tych XX wieku niż wyrachowania. On chyba tak ma, że skupiał się będzie na Dudzie, Kaczyńskim, Macierewiczu bez względu na to czy tamtym rokować się będzie 50 czy też tylko 5%.

Na zaplanowaną w taki sposób przez jakiś tam sztab  „narrację” kampanii wspierającej Komorowskiego wskazuje ta sama melodia, na która zdecydowali się, każdy na swój sposób fałszować Nałęcz i Lis. Nałęcz niezbornie, w sposób, który jeśli o komuś źle świadczy to przede wszystkim o nim i Lis zupełnie bez trzymanki.

Trudno stwierdzić, czy atak na Lecha Kaczyńskiego, mający bez wątpienia na celu sprowokowanie i zmuszenie do aktywności Jarosława Kaczyńskiego, którego nieobecność tak teraz uwiera jego wrogów, to tylko „impreza towarzysząca” czy jedyny pomysł na kampanię Bronisław Komorowskiego.

Co "Warszawce" śmierdzi (diagnoza społeczna)

Ja oczywiście wiem, że, przynajmniej teoretycznie, są teraz tematy znacznie ważniejsze. W Mińsku właśnie sprzedają Ukrainę, w „Wyborczej” podają właśnie za ile jakiś czas temu tak naprawdę sprzedano Kulczykowi Ciech.* Zostawię te tematy innym, sprawniejszym a skupię się na sprawie, która, choć zdaje się znacznie mniej ważna, w istocie miała, ma i będzie miała ogromny wpływ na to, jak toczą się i będą toczyć się sprawy w Polsce. Chodzi mi o ostatnie i zbliżające się protesty. Ale w takim ujęciu, który z pozoru jest całkiem na uboczu przyczyn i charakteru tych rozpalających się buntów. W skrócie powiem, że chodzi mi o aspekt estetyczny wydarzeń z ostatnich dni. To oczywiście znaczne uproszczenie a nawet, nie ukrywam, zakłamanie istoty sprawy, której chcę dotknąć. Estetyka to, powiedzmy obrazowo, tylko armia, którą wysłano do walki o coś zupełnie innego.

Gdyby chcieć budować obraz Polski teraz, gdy na Śląsku pali się a w innych miejscach się tli, w oparciu o to, co sądzę obywatele, można by odnieść wrażenie, że Polska jest mocno podzielona. Tak oczywiście jest ale wydaje mi się, że błędnie wytyczona zostałaby linia tych podziałów. Biegłaby ona właściwie między protestującymi a resztą społeczeństwa. Taki obraz wynikałby z faktu, że stanowisko społeczeństwa reprezentowaliby ci, którzy wydzwaniają do „Szkła kontaktowego”, do TVP Info, do radiowej „Trójki” i w podobne miejsca. Z tych opinii wyłania się obraz Narodu zjednoczonego niczym PZPR w swym oburzeniu na górników z ich „czternastkami” i rolników w traktorach za 300 tysięcy.

Nie mam możliwości konfrontowania się ze wszystkimi podobnymi głosami  więc skupię się na dwóch, które wzięły na tapetę i górników i rolników. Prezenterka TVN, pani Pieńkowska  oświadczyła „Kocham Warszawę, która jest moim rodzinnym miastem. Nie życzę sobie, żeby moje miasto było najeżdżane przez górników, którzy palą opony i wybijają okna. Nie życzę sobie, żeby było najeżdżane przez traktory i rolników, którzy moim zdaniem, są najbardziej uprzywilejowaną grupą społeczną!”** Po niej głos zabrał znany scenarzysta, Andrzej Saramonowicz, który z kolei miał przeslanie do chłopów „Odp...cie się od Warszawy, barany! To nie jest "siedziba wrogiej władzy, którą trza zdobyć, by zajunć jej miejsce", ale normalne miasto! Tu mieszkają zwykli ludzie, jeżdżą do pracy, dzieci chodzą do szkoły, staruszkowie do aptek, ktoś gdzieś bliski jest śmierci i karetka musi do niego dojechać, tu się życie po prostu dzieje, a bywa wystarczająco trudne bez najazdu tysięcy "sprawiedliwych", którzy w najłagodniejszej wersji mają mieszkańców Warszawy w dupie, a tak naprawdę to ich nienawidzą i obwiniają za swoje życiowe niedomogi”*** 

Opinie pani Pieńkowskiej pomińmy, bo poza ukrytą skłonnością do stawiania zamkniętych rogatek i wprowadzania wiz do stolicy dla wszelkich prowincjuszy w jej z serca płynącym skowycie nie znajdziemy wiele więcej. Co innego pan Saramonowicz. On pokusił się o coś w rodzaju skondensowanej „diagnozy społecznej” i, na co też warto zwrócić uwagę, faktycznie zawarł w niej to, co tak często znajduje się w podobnych głosach. Także u Pieńkowskiej. Tak więc ukochaną Warszawę pani redaktor i pana artysty atakują nieudacznicy, którzy mają lepiej niż ktokolwiek. Myślę, że czytającym poprzednie zdanie od razu rzuciła się w oczy ta logiczna niekonsekwencja. Saramonowicz jest od Pienkowskiej znacznie inteligentniejszy więc darował sobie wypominanie rolnikom wypasionych traktorów pozostając przy ich chamstwie, braku obycia (w zasadzie tym swoim „trza” i „zajunć” dowodząc niezbicie, że mimo setek kilometrów wydeptanych na czerwonych dywanach sam jest nieobytym prymitywem) i życiowe nieudacznictwo. Jednak większość stojących tam, gdzie Pieńkowska i Saramonowucz nie widzi sprzeczności w tym, że górnicy i rolnicy śpią na kasie a jednak są niewydarzeni.

Oczywiście wiem, że większość krytykujących protesty ma niewielkie pojęcie o sytuacji wsi i przemysłu wydobywczego. Ten wypasiony traktor to dla nich koronny dowód na to, że na wsi siedzą na worach kasy. Ciekawe ilu z tych zauroczonych traktorami przyszło do głowy, że prawdziwym wyznacznikiem byłyby raczej samochody tych rolników. Nie będące tak do końca narzędziem lecz, w dużym stopniu, także zbytkiem. Mam na wsi rodzinę więc wiem, że to akurat nie byłby temat dla mediów i Saramonowicza. Oczywiście z tym swoim przekonaniem, że rolnik ciągle powinien popylać z radłem ciągniętym przez konika zasuwają ci oburzeni na włościan do swych biur, w których „pracują ciężej niż ci na wsi” (tak, widziałem takie stwierdzenie!). I gdyby tam ktokolwiek kazał im dziś zamiast na komputerach z masą danych „w chmurze” zasuwać na liczydłach i pisać gęsim piórem, uznaliby to za skandal i koniec świata. Uznaliby… I tyle.

I tu dochodzę do punktu, w którym pozwolę sobie „diagnozę społeczną” Saramonowicza pociągnąć. Bez tej jego pewności i bez wycieczek do sfery kultury osobistej. Mam takie przekonanie, że w tej tak chętnie prezentowanej przez media niechęci wobec protestujących sporą rolę odgrywa zazdrość tych, którzy też mieliby sporo do zarzucenia swojej sytuacji ale w grupie to są co najwyżej w stanie wybrać się w piąteczek na piwo. Oni są bandą oportunistów, którzy wręcz potrafią chwalić się tym, ze tygodniowo pracują nie 40 tylko 50 godzin. Dostając kasę za 40…

Saramonowicz to dość ciekawy przykład w dyskusji o nieudacznikach i traktowaniu przez państwo. Bardziej niż „wszystkich Warszawiaków” reprezentuje bowiem „ludzi kultury”, którzy z państwowego garnuszka też sobie to i owo kupili. Też ciągle są niezadowoleni a ostatnio znaczna ich liczba (choć nie Saramanowicz) wystosowała do władz apel o obłożenie podatkiem tak zwanych „czystych nośników”, którymi, poza płytami CD i DVD, kartami pamięci i pamięcią flash miałyby być smartfony i tablety.**** Wszystko oczywiście w interesie obywateli, którzy sami z siebie nie wiedzą jak bardzo potrzebują kultury więc tą drogą powinni ją wesprzeć. Czy im się to podoba czy nie. Takim jak Saramonowicz, kończący swą tyradę do rolników zapewnieniem, że on to  może jeść ziemniaki choćby z Cypru warto odpowiedzieć, że fajniejsze filmy to robią w Holiłudzie, muzykę w Londynie a najfajniejsze książki pisze ta od Harrego Pottera.

Kończąc tym wtrętem na temat hipokryzji, pozwolę sobie przywołać komentarz Budynia, umieszczony w mediach społecznościach. „O blokadach piszą goście, uwielbiający zamknąć miasto na maraton, o roszczeniowcach frankowicze, czekający pomocy państwa, o darmozjadach fotografowie...” 

Sam bym nawet w połowie tak celnie nie trafił. Wobec wszystkiego, co się przy nas dzieje byliśmy, jesteśmy i będziemy podzieleni. Może nie na zawsze ale na długo. I jest to dramat większy od tego, że sprzedają Ukrainę i że sprzedali Ciech. Pewnie połączy nas dopiero to, jak nas komuś wreszcie sprzedadzą.

*Więcej i lepiej jest tu:  http://telewizjarepublika.pl/cba-znalo-tresc-rozmow-nagrywanych-w-warszawskich-restauracjach,17097.html

** http://wpolityce.pl/spoleczenstwo/233402-jasnie-pani-oburzona-pienkowska-wsciekla-na-rolnikow-nie-zycze-sobie-zeby-moje-miasto-bylo-najezdzane-maja-krus-dotacje-unijne-wiec-o-co-chodzi

*** http://www.fakt.pl/gwiazdy/andrzej-saramonowicz-odpowiada-protestujacym-rolnikom,artykuly,523505.html

**** http://www.apeltworcow.pl/

Nie będzie debaty bo Duda zabił Blidę

Wyjątkowy co do skali absurdu tytuł to taka próba zamknięcia w jednym zdaniu kierunku, w jakim obecnie (czy też, tak bardziej medialnie, „na obecną chwilę”) podąża tak zwana narracja otoczenia Prezydenta Komorowskiego od czasu niezwykle udanej inauguracji kampanii kandydata PiS Andrzeja Dudy.

Sobotnie wydarzenie było  niczym kij w mrowisko wobec wcześniejszego, spokojnego czy wręcz leniwego kontemplowania przez współpracowników i zwolenników Prezydenta sondażowego poparcia na poziomie gwarantującym załatwienie sprawy za jednym razem. Nie da się ukryć, że zbyt pewni swego „wszyscy ludzie prezydenta” dali się dość gwałtownie zepchnąć w sobotę do defensywy i, poza jednym wyjątkiem, o którym dalej, skupiają się obecnie na usilnym poszukiwaniu choćby w przybliżeniu sensownych uzasadnień niechęci Bronisława Komorowskiego do debatowanie z Dudą czy z kimkolwiek innym (poza Jarubasem bo ten akurat jakoś z Komorowskim debatować nie próbuje).

Jeśli by chcieć, nie bez pewnej dozy złośliwości, streścić argumenty mające uzasadnić tę niechęć to należałoby wymienić istniejące w Polsce „prawo zwyczajowe”, wedle którego stawanie urzędującego prezydenta do debaty przez I turą nie jest przyjęte a w zasadzie byłoby nawet niebezpiecznym precedensem. „Do tej pory nie było takiego zwyczaju a ja zwyczaje szanuję”  skwitował sprawę sam Komorowski zapytany o możliwość debaty w rozmowie dla stacji TVN .*„Wezwania, by prezydent Bronisław Komorowski wziął udział w debacie przed I turą wyborów prezydenckich to fałszywa troska o Polskę i szczególna nadaktywność”**stwierdziła szefowa biura prasowego prezydenta, Joanna Trzaska-Wieczorek. Choć wyobrażenie sobie, że prawdziwa troska o Polskę polegać ma na trzymaniu  obywateli z dale od tego, co ma do powiedzenia Głowa Państwa z trudem mieści się w głowie, trudno się z panią rzecznik nie zgodzić w jednym. Oczekiwanie od Komorowskiego aktywności to rzeczywiście przesada. Dodatkowym argumentem przeciw debacie przed I turą, którego użył Bronisław Komorowski jest to, że „poglądy prezydenta są wszystkim znane”.***  Kapitalnie z tym argumentem rozprawił się Michał Szułdrzyński , który, nawiązując do wcześniejszych zapowiedzi otoczenia Komorowskiego, że Prezydent, owszem, przed II turą chętnie będzie debatował, zapytał czy oznacza to, że Bronisław Komorowski zamierza zmienić wówczas poglądy na takie, których wyborcy jeszcze nie znają.

Tu taka złośliwa dygresja a zarazem jak najpoważniejsze przekonanie, że co do powszechności  orientacji obywateli w poglądach Prezydenta można mieć naprawdę spore wątpliwości. Nie odmówię sobie przypomnienia pana Chyry z komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego, który nie znał imienia kandydata więc oczekiwanie od niego głębszej programowej orientacji byłoby chyba straszliwą przesadą. Będę jeszcze bardziej złośliwy i zasugeruję, z uwagi na niewielkie możliwości weryfikacji, że ze znajomością poglądów Bronisława Komorowskiego może mieć kłopoty nawet… Bronisław Komorowski. Z rzadka dając obywatelom okazję poznania ich z samego źródła.

Dla zwolenników Andrzeja Dudy koronnym dowodem już nie pomieszania czy zamieszania w Dużym Pałacu ale wręcz paniki był wczorajszy występ „pierwszej twarzy” i „pierwszych ust” Bronisława Komorowskiego, pana Tomasza Nałęcza. Faktycznie był to spektakl dość kuriozalny. W mniejszym stopniu jeśli chodzi o body language prezydenckiego współpracownika, choć i w tym elemencie faktycznie było widać niezdrową nadekspresję. Kuriozum było to, co Nałęcz mówił. Przywołany przez niego „cień Barbary Blidy”, jeśli faktycznie odgrywa jakąś rolę w sprawie, to chyba przez to, że zakłóca niewielką i tak jasność myślenia prezydenckiego urzędnika. W jego wypowiedzi podobnych elementów było więcej.

Jednak wyprowadzanie „z Nałęcza” koronnego dowodu na panikę w otoczeniu Komorowskiego to przesada. Tym, którzy usiłują iść tą drogą polecam jakąś szerszą analizę publicznych wypowiedzi Nałęcza i próbę znalezienia takiej, w której nie sadziłby on podobnych idiotyzmów. Z dwóch możliwości, które po wczorajszym występie można brać pod uwagę odrzucam nerwowość a obstawiam głupotę.

Jednak, mimo żałosnego ogólnego poziomu, wczorajszy występ Tomasza Nałęcza zawierał szalenie wartościową informację zarówno dla sztabu Dudy i dla obserwatorów kampanii. W charakterystyczny dla siebie, pokraczny sposób, profesor nauk humanistycznych Tomasz Nałęcz zasygnalizował, że Duży Pałac w walce z Dudą nie zamierza brać jeńców. Na razie tylko jeszcze nie wie z czego konkretnie będzie strzelał, kiedy zdecyduje się na egzekucję ale zapowiada szeroki wachlarz możliwości.

* http://wpolityce.pl/polityka/232822-bronislaw-komorowski-ucieka-od-debaty-z-andrzejem-duda-raptem-jest-potrzeba-nawiazania-kontaktu-ze-mna

** http://www.pch24.pl/komorowski--wezwanie-do-debaty-to-falszywa-troska-o-polske--duda--prezydent-sie-boi-,33902,i.html#ixzz3RPp4p9JA

*** http://wiadomosci.onet.pl/kraj/bronislaw-komorowski-nikt-tyle-nie-da-co-pis-naobiecuje/v0bgz

**** https://twitter.com/MSzuldrzynski?lang=pl

Prompter a sprawa polska

Naprawdę trudno w to uwierzyć ale niekwestionowanym tematem dnia ma dziś szansę stać się odpowiedź na pytanie czy Andrzej Duda korzysta z promptera. Tu takie odesłanie wszystkich, którzy teraz pierwszy raz usłyszeli o tym mającym tak wielki wpływ na nasze życie społeczno -  polityczne urządzeniu do niezawodnej Wiki*

Wracając do wiary czy tam niewiary w to, że coś takiego jak prompter, przy całym jego technicznym skomplikowaniu albo prostocie,  może zdominować polityczna dysputę, zdawać by się mogło, że obecna władza, jej zwolennicy, wyznawcy i sojusznicy mogą z łatwością znaleźć z setkę istotniejszych spraw, którymi mogliby się rozprawić z Andrzejem Dudą. Jak robiła to choćby Beata Michniewicz z III programu publicznego radia, dobijająca się dziś u Dudy jakichś deklaracji w sprawie Ukrainy i Jarubasa. Można uznać, że wredna ta Michniewicz ale jednak na pewnym poziomie.

W jakimś tam stopniu sam sobie Duda winien z tym prompterem. Po pierwsze to sam  Duda pozwolił sobie na,  stosowny czy nie, trzymający klasę czy też jej pozbawiony, żarcik, że w debacie prezydent Komorowski też może sobie, tak jak na swej inauguracji z kartki czytać.

Po drugie ale znacznie ważniejsze dlatego, że ośmielił się tak kontrastować z prezydentem Bronisławem Komorowskim, który nie ukrywał się z tym, że na promptera jeszcze nie jest gotowy i pozostał przy tradycyjnej kartce. Ten technologiczny dystans, jaki w związku z tym zdecydowano się mimo wszystko ujawnić a zarazem obnażyć miał być „mniejszym złem” niż takie proste przyznanie, że można też po prostu z głowy czy z pamięci.

Cała „afera prompterowa” może mieć bardzo różne źródła.  Może być na przykład, i ja właśnie na to stawiam, pochodną uświadomienia sobie przez spokojnych dotąd zwolenników, wyznawców i sojuszników obecnej władzy, że Duda zadał ich kandydatowi bolesny cios na tym polu, na którym czuć się on dotąd mógł hegemonem. Chodzi o wizerunek. Dotąd przewaga wizerunkowa, potwierdzona makabrycznym wręcz odsetkiem badanych, zdawała się  zapewniać obecnej Głowie Państwa całkowity spokój. To ważne, jeśli uświadomimy sobie, że w zasadzie w oczach wyborców Bronisław Komorowski to niemal wyłącznie ów wizerunek. Konia z rzędem temu, kto wyjdzie na ulice i znajdzie przechodnia potrafiącego wymienić jakieś dokonania czy inne powody by popierać Komorowskiego. Skupi się najpewniej na wizerunku i jego elementach.

Zatem jeśli ktoś chciałby spierać się o to, że burza z prompterem i kartką to temat poboczny czy wręcz zastępczy tej kampanii, będzie w wielkim błędzie. To początek zasadniczej bitwy tej kampanii!

Wpływ na wywołanie tego najmniej, jak widać, bezpiecznego dla Komorowskiego tematu mają w dużej mierze komentatorzy niezbyt przychylni Dudzie. To oni, chcąc oczywiście podkreślić merytoryczną miałkość głównego kontrkandydata Komorowskiego i zneutralizować zbyt widoczne zachwyty jego osoba (nawet a może przede wszystkim wśród neutralnych komentatorów), zaczęli się skupiać na tych elementach konwencji, które miały z wydarzenia zrobić przede wszystkim rewię konfetti, brokatu i dmuchanych baloników. I tak krążąc od szczegółu do szczegółu zauważyli żonę i córkę kandydata, po nich zaczepili o rodziców, dalej już były tylko gorzej bo komuś się ta prosta kartka Bronisław Komorowskiego wyrwała jako kontrast dla tych tysięcy wydanych na „amerykański styl”. 

No i jesteśmy gdzie jesteśmy czyli w miejscu, w którym przystojny kandydat z szykowną żoną i córką, ze świetnymi rodzinnymi korzeniami, z doktoratem, potrafiący mówić porywająco musi być jakoś zneutralizowany. I stąd się ten z takim zapałem śledzony prompter właśnie bierze. Może nie do końca szczęśliwie bo (niech mi Lchlip wybaczy moje oczywiste chamstwo) jednak technologicznie w zestawieniu z prompterem wymięta nieco kartka wygląda jak… wyklepany polonez przy porsche ;) 

Oczywiście kampania się dopiero zaczyna i trudno przewidzieć jaki przybierze obrót. Trudno wierzyć jednak, że skupi się na kwestiach bardziej merytorycznych. Zatem być może faktycznie zadecyduje o wyniku to, kto będzie umiał sprzedać się w efektowniejszym opakowaniu. Oczywiście nie da się pominąć tego, że to Bronisław Komorowski ma lepiej rozwinięte kanały dystrybucji.  I to chyba w sumie jego największy o ile nie jedyny atut w konfrontacji z Dudą. Reszta jest po stronie młodszego kandydata. 

* http://pl.wikipedia.org/wiki/Prompter